“What you believe sets the context for how you perceive, and how you perceive influences how you react” ~from redeffining stuttering
In mijn trainingen begin ik er vaak mee
We gaan alles doen om je uit je comfort zone te halen
Het leuke hiervan is dat ik eigenlijk een carte blanche krijg voor mijn trainingen. Ik mensen mag uitnodigen om uit de ‘comfort zone’ te komen. Dit is echter altijd lastiger dan dat het op het eerste gezicht lijkt. Zoals Einstein het al zo mooi zei: “de eenvoud zit in de complexiteit”. We leven nu eenmaal graag vanuit kaders die we kennen. Dit geeft structuur, houvast, is eenvoudiger, kost minder energie, laat ons niet opvallen en horen bij groepen etc. 
Het vergt een open mind, de kracht en misschien ook wel lef om hier zo nu en dan uit te stappen, anders naar dingen te kijken, open te staan voor.. In mijn trainingen begeleid ik mensen vaak in dit proces en laat deelnemers ervaren wat het met je doet als je in het onbekende stapt of nog belangrijker uit je referentiekader of comfortzone. Wat het je oplevert als je (al is het maar even) los kan komen van overtuigingen, oordelen of misschien wel cirkeltjes waar je in draait (misschien wel blijft draaien). Om Einstein nog maar eens aan te halen: “in de context waar iets ontstaat kun je het niet oplossen”. Juist door jezelf toe te staan dingen anders te doen, of iets nieuws kan er ruimte ontstaan. Een nieuw besef, een inzicht of gewoon een ervaring waarvan je leert. En ja, soms is dit iets anders dan wat jezelf en of ‘de grote groep’ normaal doet.
Mijn bescheiden mening is als je leeft vanuit de overtuiging dat je zo nu en dan uit je comfortzone mag stappen dan wordt het leven vanzelf een grote zandbak. Een toneel waarbij we onszelf mogen blijven verbazen en verwonderen zoals een kind dat zo mooi kan. Niet gehinderd door conditionering, vooroordelen en overtuigingen. Puur en rein. Dansen in het moment noem ik het wel eens. Zelf probeer ik ook te leven volgens dit adagium en verbaas en verwonder ik mezelf nogal eens.
Zo ben ik in een weekend dat ik organiseerde een fysiotherapeut tegengekomen die als hobby Paaldansen heeft. Als ik het bij vrienden (en vage bekenden) heb over Paaldansen dan lijkt hier toch nog altijd een zweem over heen te hangen. Associaties met donker licht, erotische muziek, schaars geklede dames die wat bijverdienen etc. Nu moet ik bekennen dat ook ik niet erg bekend ben met deze sport maar dat de dame in kwestie mij reeds bij het eerst verkeersbord (paal) verbaasde. Ze gebruikte de paal doodleuk als trainingsattribuut waardoor ik op zijn minst gezegd verwonderd was. Naast het feit dat ze dit ten aanzien van iedereen deed, de lol die ze erin leek te hebben en de kracht die ze uitstraalde in haar oefeningen. Ze liet enkele bewegingen zien waar Epke Zonderland (vanuit mijn beleving) jaloers op zou zijn. Ik was geraakt, gemoved en geïntrigeerd. Dit wilde ik ook kunnen of op zijn minst een keer geoefend hebben.
Drie maanden later volg ik een erg leuke en korte paaldans workshop die door Ilse van Lieshout gegeven wordt. Doe je shirt maar uit dan heb je beter grip: “ja right” denk ik. Als een Chippendale (die het nooit heeft kunnen maken tot het grote publiek) hang ik aan de paal. Vakkundig word ik begeleid tot houdingen die buiten mijn comfort zone liggen. Dit is een serieuze sport waarbij ik direct respect heb voor iedereen die dit beoefent. Met het gevoel van een goede workout, nieuwe inzichten en een mooie foto ga ik huiswaarts.
Wellicht was het lezen van deze blog al buiten je comfort zone. Dan heb je mijn chapeau reeds verdiend. Tevens nodig ik je graag uit om komende weken eens iets nieuws te gaan doen.
Laat ik afsluiten met:
Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan?
Als je geen inspiratie hebt dan kan ik je van harte mijn weekend aanbevelen: Out of my comfort zone
