21 kilometer rennen op de Weissensee
Vorig jaar heeft Wim 16 trainers opgeleid in de Wim Hof Methode. Wij zijn de eerste groep die een licentie hebben gekregen om de WHM te verspreiden.
Voor de trainers die ik nu persoonlijk ken heeft WHM veel betekenis gehad. Van het reduceren van ziekte tot meer zelfvertrouwen, voor mij persoonlijk is het toenemen van mijn weerstand het meest significant. Sinds ik met WHM bezig ben is de teller van ziekte blijven steken op drie dagen. De drie dagen is jammer omdat ik anders bijna een nul score had van ziekte. Geen migraine, verkoudheden of oorontstekingen meer. Klachten waar ik de laatste jaren veel last van had. Drie keer per jaar was ik wel ziek. Alle griepjes kwamen bij mij op bezoek om het maar zo te noemen. Iedereen heeft zo zijn reden gehad om getraind te worden in de Wim Hof Methode.
Hoe begon het ook alweer?
2 jaar geleden attendeerde een deelnemer van een training mij erop dat mijn trainingen veel raakvlakken hadden met Wim Hof. Wim Hof? Ik adviseer mensen in mijn training altijd om koude douches te nemen, ademtechnieken te trainen, je lichaam te voelen en te mediteren. De naam Wim Hof zei me niet zoveel maar Iceman deed wel een belletje rinkelen. Ik ben vervolgens op Internet gaan zoeken en wat me goed bij is gebleven is een You-tube filmpje van Wim van een van zijn wereldrecords in Lapland (21 km op blote voeten en blote bast). Je ziet dat hij 3 km voor het einde door een arts geadviseerd wordt om te stoppen met rennen omdat hij mogelijk anders zijn tenen verliest. Je ziet Wim even nadenken en besluiten om toch door te lopen. Ik dacht: ‘wat een power, wat een lef’. Een beslissing om op dat moment door te lopen zou ik zelf nooit genomen hebben. Ik was diep onder de indruk. Je ziet ook in het filmpje dat hij door mindset en contact met zijn lichaam snel herstelt (wonderlijk). Volgens mij heb ik nog kort wat andere filmpjes gezien en wat dingen die Wim gedaan heeft opgezocht.
Wim zal vanaf dat moment een prominente rol krijgen in mijn trainingen, zo verwijs ik bijvoorbeeld veelvuldig naar hem. Hij maakt dingen die ik aannam of alleen vanuit de Oosterse wijsheid vertaalde wetenschappelijk. Iets wat me mateloos interesseerde en mijns inziens een goede toevoeging was op mijn training. In die trainingen kreeg ik ook geregeld terug dat het duidelijk was dat ik een fan was van Wim.
Na een aantal maanden besluit ik dat ik contact wil met Wim en kom via Google uit bij Innerfire. Daar zie ik dat hij workshops geeft. Ik trakteer mijn vrouw en mezelf op een workshop en hoop zo Wim te ontmoeten en meer van hem te kunnen leren.
De workshop was leuk en leerzaam. Wim vertelde veel dingen die ik al reeds aan het onderzoeken was of mij bezig hielden. De workshop leek hierdoor voor mij een soort samenvatting van iets waar ik anders nog jaren mee bezig geweest zou zijn. Wim blijkt ook een intelligente man met humor.
Als vervolg van de workshop besluit ik om de training in de Pyreneeën te gaan volgen (enkele maanden na de workshop). Ik kom graag in de bergen en eens per jaar ga ik ook met een vriend de bergen in. We doen dit al vele jaren achter elkaar, echter in 2012 kon hij niet. Het blijkt een geweldige keuze. Heerlijke mensen en lekker aan de slag met mijn angst ‘hoogtevrees’. Houden van de bergen en hoogte vrees… ‘wat sich liebt neckt sich’ zeggen ze in Duistland. In deze trainingsweek leer ik dat mijn angst gevoed en beheerst wordt door adrenaline en dat ik deze kan controleren. Tevens oefen ik iedere dag de ademhaling en Yoga. De power Yoga en ademhaling worden een vast onderdeel van mijn ochtendprogramma. Het volledig koud douchen (enkele malen per week) had ik na de workshop al als vast ritueel. Door de power Yoga krijg ik nog meer contact met mijn lichaam. In de Pyreneeën krijg ik ook nog meer vertrouwen in de methode maar nog niet voldoende om er volledig achter te kunnen staan (wat maakt dit bv zo veel beter dan andere ademhalingstechnieken en technieken vanuit bv Buteyko of Pranayama). Mijn lichaam en geest zoeken naar bewijs en meer houvast. In de Pyreneeën wordt ook het idee geboren om te gaan trainen voor de Kilimanjaro. Ik twijfelde toen nog of ik daar aan mee wilde doen. Een duidelijk bewijs vormt voor mij pas de training in Polen. Wim leert ons dat het lichaam in veel meer in staat is dan we eigenlijk denken. Focus, mindset en kracht van adem had ik door zijn methode al wel ervaren maar op een of andere manier valt alles in Polen op zijn plek. In Polen hebben we ervaren hoe het is om een uur met blote voeten en alleen een korte broek in de sneeuw te rennen terwijl het 3 graden vroor.
Na de training in Polen en met het doel van de Kilimanjaro ben ik iedere dag koude trainingen gaan doen. Ik heb sindsdien bijna geen jas meer aangehad en wegen gezocht om verder te trainen. Door de koppeling van adem, mindset en koude training had ik mijn lichaam voordat ik aan de beklimming van de Kilimanjaro begon, in een topconditie gebracht.
De hele ervaring met de Kilimanjaro is mij dierbaar maar heeft nog niet de voldoening gebracht die ik hoopte. Het voelt alsof er nog meer is….. en er is meer….
In januari volgend jaar ga ik naar Oostenrijk om een halve marathon te lopen op de Weissensee, ook wel bekend van de alternatieve Elfstedentocht.
Zie hieronder de mail die ik heb gestuurd naar de WHM instructeurs waarin ik vraag of ze bereid zijn om de challenge die in mijn hoofd vorm krijgt samen met mij neer te zetten.
De mail:
Beste WHM-ers,
Begin volgend jaar (waarschijnlijk rond 17 januari) ga ik een halve marathon rennen op de Weissensee in Oostenrijk; met alleen een korte broek.
Staat deze datum vast…. kan ik helaas nog niet zeggen ivm mogelijke doorgang alternatieve Elfstedentocht die daar dan wordt gereden (of zelfs nog niet bevroren meer)….
Hoe en wat… moet nog vorm krijgen….
Tevens zal dit niet gesponsord zijn en geheel uit eigen kas (dit als uitgangspunt); hoeft overigens geen grote aderlating te worden…
Zelf ben ik inmiddels begonnen met trainen en heb ik vorige week als proef 5 kilometer op blote voeten gelopen. Wonderbaarlijk viel dit reuze mee (even de spierpijn weggedacht). Ook heb ik mijn koude baden weer hervat (valt overigens wel tegen). De challenge wil ik opdragen aan alles waar WHM voor staat.
Twee weken geleden heb ik overigens pas besloten om het rennen ook met blote voeten te gaan doen (in navolging van onze grote meester)…..
Graag nodig ik jullie uit om deze challenge met mij samen te doen (met of zonder schoenen) zodat we kunnen laten zien waar we voor staan en waartoe we als groep WHM instructeurs instaat zijn.
Energy is rolling….
Wie doet er mee?
Warme groet,
Jerome
Dezelfde avond spreek ik Geert via de telefoon. Geert stond ook in de mail aangeschreven en volgt een opleiding tot orthopedisch chirurg. Een jonge vent met een sterke wil en drive. Hij weet van mijn plan om de halve marathon te gaan lopen in een koud gebied op blote voeten. Hij was zelf een van de deelnemers die ook naar de Kilimanjaro had willen gaan. Net als ik had hij hard getraind voor dit doel. Hij wilde de berg echter niet bedwingen zonder de wetenschappers van de Radboud universiteit. Geert beoefent net als ik iedere dag WHM en gelooft in de effectiviteit van de methode. Ik vraag hem of hij bereid is om volgend jaar mee te gaan als controlerend arts. Geert geeft aan dat hij het lastig vindt om als controlerend arts mee te gaan omdat hij dan voor mij zou moeten bepalen om te stoppen als iets misgaat. Tevens uit hij meerdere malen zijn zorgen over mijn voornemen om het zonder schoenen te doen. Hij geeft aan dat hij Wim hierover heeft gesproken en hij had de indruk dat Wim twijfelde aan de haalbaarheid van mijn onderneming. Je voeten zijn het lastigst te verwarmen en hebben constant de koude inductie, geeft hij aan. Waarom dit risico nemen noemt hij herhaaldelijk in het gesprek. Je onderneming is al stoer genoeg met schoenen aan. Geert geeft verder nog aan dat hij specifiek getraind (gepoogd) heeft in het vermogen om zijn handen te warmen. Hij is hier naar eigen zeggen niet in geslaagd.
Ondanks mijn voornemen (waar ik overigens al een 6 maanden over nadenk) besluit ik het toch in heroverweging te nemen. Ik dank Geert voor zijn advies. Als ik deze uitdaging met schoenen aan doe dan is een controlerende arts ook niet nodig, wordt mijn beredenering.
